Wat is een oesterschelp-recycling programma –

Oesters zijn een fundamentele diersoort voor waterfiltratie om mondingen en gezonde kustecosystemen in stand te houden. Als gevolg daarvan worden oesters ook gebruikt om informatie te verzamelen over de algehele gezondheid van het omringende ecosysteem. Gezonde kustlijnen betekenen meer toerisme en watersport, wat suggereert dat oesterriffen niet alleen ecologische, maar ook economische en recreatieve voordelen voor het milieu opleveren.

In de recyclingcirkel consumeren we de oesters, geven we ze bij voorkeur terug aan een van de oestercollectiesites die worden aangekondigd op de verkooppunten, of op de gemeentelijke websites (mairie). Daar worden ze opgehaald en getransporteerd naar grote recyclinglocaties om te worden gewassen. Dit wordt gevolgd door een minimum van zes maanden 'uitharding'. Hierbij worden de oesterschelpen blootgesteld aan de zon om ze te ontdoen van bacteriën en parasieten. De oesters worden in feite in quarantaine geplaatst en af en toe gekeerd door bulldozers. Uiteindelijk worden de schelpen ofwel verpletterd, ofwel teruggevoerd naar de oceaan.

De oesterschelpen bevatten hoge concentraties calciumcarbonaat (CaCO3), waardoor ze ideaal zijn voor de productie van natuurlijke kalk die soms als eerste laag voor een nieuwe oesterbank wordt geplaatst, maar ook wordt gebruikt als milieuvriendelijk landbouwsupplement om zure grond in evenwicht te brengen. De schelpen zorgen ook voor de natuurlijke habitat die oesters nodig hebben om te groeien. Om tot volle ontwikkeling te komen, moeten jonge oesters zich vasthechten aan een hard oppervlak - ideaal een andere oesterschelp. Zonder dit systeem sterft de jonge oester simpelweg af. Langs de Atlantische kust van Frankrijk worden oesters voornamelijk geproduceerd door middel van 'off-bottom culture', wat betekent dat de oesters in plastic gaaszakken worden geplaatst die aan lage oeverbokken zijn bevestigd.

Het type oesterkweekmethode kan afhankelijk zijn van het milieu (getijdenbereik, waterdiepte...) en van de lokale tradities.  Andere methoden zijn de hangcultuur (op touwen in wateren zonder getijden, of voor de kust, gebruikelijk in Spanje); de diepzeekweek (de oesters groeien in bosjes op een diepte tot tien meter); en minder gebruikt in de moderne oesterkweek, op de bodem (de oesters worden direct aan de kust of onder laag water geplaatst).

Soms worden de schelpen in tanks met miljoenen oesterlarven geplaatst om de baby oesters te laten rijpen voordat ze weer in de oceaan worden uitgezet. Wat de methode ook is - en ze verschillen wel degelijk over de hele wereld, weet dat elke keer dat een oester wordt geoogst, dit betekent dat zijn hele natuurlijke biotoop wordt geoogst. Gezien de steeds toenemende massaconsumptie van deze delicatesse zou het niet herstellen van de riffen of het creëren van nieuwe riffen rampzalig verwoestend zijn.

Oesterrecycling biedt de perfecte oplossing voor een groeiend probleem. Er zijn nu overal oesterrecyclingprogramma's (zoals het Billion Oyster Project), hoewel studies aantonen dat als de transportafstand groter is dan 323 km oesterrecycling niet langer gunstig is voor het milieu.

De betere keuze is om gekweekte oesters te eten. Als u wel van voetvissen houdt, kunt u volgens Franse verordening "5 cm en 60 oesters voor een totaal van minder dan 5 kg" per huishouden oogsten.

Images – by pixabay