View Post

Nieuwe Nederlandse eigenaren bij Base de Loisirs La Tardière! Een interview

Na jarenlang Europa per motorfiets te hebben verkend en in een kleine tent te hebben gekampeerd, besloot het Nederlandse echtpaar Leonoor en Arno dat het tijd was om hun eigen camping te gaan runnen… om de vriendelijke gastvrijheid die ze altijd al hadden ervaren, aan anderen te bieden. Hun zoektocht naar de perfecte plek, de plek die ‘tot hen sprak’ duurde jaren en bracht hen uiteindelijk in de Vendée. Bij inthevendee.com heten wij hen van harte welkom, en wij hopen dat u gebruik zult maken van hun uitstekende faciliteiten in de Base de Loisirs in La Tardière, of u nu wilt kamperen of een gezellige familiemiddag aan het meer wilt doorbrengen met een bakje koffie of een drankje op het terras. Met dit interview hopen wij jullie voor te stellen aan onze nieuwe Nederlandse buren!Welkom in de Vendée! Stel jezelf eens voor. Wie ben je, wat is je achtergrond, waar …

View Post

Uit de regen in de… pandemie

De zon schijnt door mijn raam met uitzicht op het pittoreske middeleeuwse stadje Fontenay-le-Comte. Het warme weer van de zomer is sinds kort voorbij en wordt vervangen door een heldere herfsthemel. Ik ben hier nu een maand en ben op weg om me volledig te integreren in ‘la vie français’. Laat ik me even voorstellen; mijn naam is Liam, ik ben 28 jaar oud en heb, zoals velen van ons, de ietwat moedige beslissing genomen om mijn geboorteland, familie en vrienden, werkzekerheid, huis en kroeg te verlaten, ten gunste van een nieuw leven in de Vendée. Na het afronden van mijn diploma en PGCE in muziek ben ik in dienst getreden als leraar en heb ik lesgegeven op middelbare scholen in Buckinghamshire. Ik leidde koren, luidde klokken, sloot me aan bij een bandje, terwijl ik altijd de gedachte aan een verhuizing naar Frankrijk in het achterhoofd hield voor een latere …

View Post

Expat zijn tijdens het Corona-virus

De laatste jaren heb ik vaak gedacht dat als iets mij van mijn moeder in België zou kunnen weerhouden, het wel eens de Derde Wereldoorlog zou kunnen zijn. Nooit had ik een virusgerelateerde bijna-globale quarantaine overwogen. Maar de allereerste dag van opsluiting in Frankrijk heeft mijn ergste nachtmerrie als expat en enig kind een klap in het gezicht opgeleverd: mijn moeder, die zelfstandig woont, heeft midden in de nacht een dramatische tuimeling van de trap genomen. Het was de derde keer dit jaar dat ze in het ziekenhuis zou liggen, en de achtste keer sinds mijn man en ik vanuit de VS naar Europa zijn verhuisd nadat ze had aangekondigd dat ze niet meer wilde vliegen, laat staan over de oceaan. Maar als ik terugdenk aan mijn expatleven van achtentwintig jaar, is het pas de derde keer dat ik zo een huiveringwekkende achtbaan van extreme stress heb meegemaakt. De eerste …