De zon schijnt door mijn raam met uitzicht op het pittoreske middeleeuwse stadje Fontenay-le-Comte. Het warme weer van de zomer is sinds kort voorbij en wordt vervangen door een heldere herfsthemel. Ik ben hier nu een maand en ben op weg om me volledig te integreren in 'la vie français'. Laat ik me even voorstellen; mijn naam is Liam, ik ben 28 jaar oud en heb, zoals velen van ons, de ietwat moedige beslissing genomen om mijn geboorteland, familie en vrienden, werkzekerheid, huis en kroeg te verlaten, ten gunste van een nieuw leven in de Vendée.

Na het afronden van mijn diploma en PGCE in muziek ben ik in dienst getreden als leraar en heb ik lesgegeven op middelbare scholen in Buckinghamshire. Ik leidde koren, luidde klokken, sloot me aan bij een bandje, terwijl ik altijd de gedachte aan een verhuizing naar Frankrijk in het achterhoofd hield voor een latere datum. Spoel door naar 23 juni 2016: 52% van het land stemde voor het verlaten van de EU. Ik wil de politiek er buiten houden maar plots stonden mijn aanstaande vrouw en ik voor de keuze: een 'afwachtende' houding aannemen ten aanzien van het verhuizen of onze plannen voor expatriëring uitvoeren voordat het Verenigd Koninkrijk Europa verlaat. We kozen voor het laatste en dus ben ik hier!

Het grootste knelpunt dat ik elke dag moet aanpakken, is dat mijn vrouw op dit moment nog niet kon mee verhuizen. Lise en ik zijn al bijna 10 jaar samen en zijn vorige zomer getrouwd. Onze bruiloft vond plaats in Maine-et-Loire en we hadden niet om een meer perfecte dag kunnen vragen; de zon scheen prachtig en mijn mooie vrouw zag er stralend uit. Een compleet contrast met de bruiloften die plaatsnemen dit jaar en daarvoor voel ik me heel gelukkig.

Nu, een jaar later, liggen we 595 km uit elkaar. Voor degenen die nieuwsgierig zijn naar waarom Lise nog steeds in Engeland is; ze is lerares en kan als zodanig haar school niet verlaten wanneer ze dat wil, maar moet wachten tot het einde van het semester. (Lise is ook Franse en mag na 31 december terug naar Frankrijk). Het is veruit het moeilijkste wat ik ooit heb gedaan.

Helaas is er een donkerder element in dit verhaal dat ik alleen maar zal aanstippen omdat ik de kracht en het belang in het delen ervan begrijp. In januari van dit jaar werd bij mij de diagnose van depressie gesteld. Ik zeg dit niet alleen om het bewustzijn van de mentale gezondheid te aan te moedigen, maar ook om met jullie te delen dat ondanks de pijn en de angst die het veroorzaakte, zelfs de meest grijze wolken een zilveren randje hebben. Ik voelde me plotseling geïsoleerd en alleen, maar tegelijkertijd verantwoordelijk voor het houden van een dapper, lachend gezicht; een gevel die ik gedurende vele jaren had gebouwd en die nu onder zijn eigen gewicht was gebarsten.

Ik vond dat de gedachte om opnieuw te beginnen me in mijn donkerste tijden heeft geholpen. Hoewel er veel trek en sleur factoren zijn bij het besluit om je land te verlaten, was het idee om naar Frankrijk te verhuizen, waar, zoals we allemaal weten, de levensstijl heel anders is, de grootste. De geruststelling van mijn vrouw dat het elke dag beter zal gaan, kwam uit en zonder haar, mijn lokale dokterspraktijk, de NHS [re: Britse ziekenkas] en Healthy Minds, zouden de dingen niet veranderd zijn, en daarvoor ben ik voor altijd dankbaar.

Laten we nu verder gaan! Alles is geregeld, het huis staat te koop, ik heb mijn opzegtermijn ingeleverd, de plannen om bij de schoonfamilie te verblijven zijn gemaakt, de veerboot is geboekt, de verhuiswagen is gereserveerd, het paspoort is vernieuwd, en ik sta te popelen om de zomerperiode af te sluiten zodat ik kan verhuizen;

Ik bedoel, de aanpak van een wereldwijde pandemie wanneer men probeert te verhuizen naar een ander land is niet gemakkelijk noch aanbevolen. Kortom, wat zowiezo al een stressvolle onderneming is, probeer er maar eens reisbeperkingen en beperkte sociale contacten bij te betrekken. Dankzij een goede planning en een schijnbaar onuitputtelijke hoeveelheid geluk zijn we erin geslaagd de oversteek succesvol te maken, maar de situatie is, voor iedereen trouwens, allesbehalve ideaal.