Putain de merde! Zo schrijf ik 2020 van mijn schouders af
De laatste week van het jaar is normaal gesproken een tijd van bezinning voor mij, zoals het waarschijnlijk voor veel mensen over de hele wereld is. Eigenlijk had ik eind 2020 gezworen het dit keer niet te doen. Omdat… waarom toch? Wat was het punt van al die rotzooi nog eens door mijn kop te halen? Wat kan ik nog meer doen dan wat ik al van mezelf had geëist, of in mijn eigen oren schreeuwde, of in een bal lag opgekruld te piekeren? Nu de feestdagen veilig achter de rug zijn en beide voeten stevig in het nieuwe jaar zijn geplant – nu 2021 voor het geval je je afvraagt – is het waarschijnlijk tijd om de traumatische ervaring die 2020 was, van mij af te schrijven en een gevoel voor hoop en zelfs een gevoel voor humor over dit alles te herwinnen. Immers… hebben vele van mijn medemensen …
Uit de regen in de… pandemie
De zon schijnt door mijn raam met uitzicht op het pittoreske middeleeuwse stadje Fontenay-le-Comte. Het warme weer van de zomer is sinds kort voorbij en wordt vervangen door een heldere herfsthemel. Ik ben hier nu een maand en ben op weg om me volledig te integreren in ‘la vie français’. Laat ik me even voorstellen; mijn naam is Liam, ik ben 28 jaar oud en heb, zoals velen van ons, de ietwat moedige beslissing genomen om mijn geboorteland, familie en vrienden, werkzekerheid, huis en kroeg te verlaten, ten gunste van een nieuw leven in de Vendée. Na het afronden van mijn diploma en PGCE in muziek ben ik in dienst getreden als leraar en heb ik lesgegeven op middelbare scholen in Buckinghamshire. Ik leidde koren, luidde klokken, sloot me aan bij een bandje, terwijl ik altijd de gedachte aan een verhuizing naar Frankrijk in het achterhoofd hield voor een latere …
Kies een kus. Memoire over racisme in het leven van een naïeve immigrant
Sinds de moord op George Floyd ben ik me er pijnlijk van bewust dat het gemakkelijk is om mijn profiel tegen racisme zwart te maken. De juiste woorden vinden om te helpen in de strijd, niet zozeer. Maar geef me een minuutje de tijd, want ik heb een levensverhaal te vertellen. Ik herinner me nog goed de eerste Algerijnse familie die in de buurt van mijn grootmoeder in de stad kwam wonen. Ik moet ongeveer 10 of 11 jaar oud zijn geweest en ik kon niet begrijpen waarom iedereen ze “Turken” noemde. Ze kwamen helemaal niet uit Turkije. De algemene term voor alle gezinnen uit het Midden-Oosten en Afrika die na de opening van de grenzen van de EU zijn ingetrokken, was mijn eerste confrontatie met racisme. Geboren in ’69, groeide ik vrij beschut op in het Vlaamse platteland. Ik was een verlegen kind, maar ook nieuwsgierig. Terwijl de mensen… …
Expat zijn tijdens het Corona-virus
De laatste jaren heb ik vaak gedacht dat als iets mij van mijn moeder in België zou kunnen weerhouden, het wel eens de Derde Wereldoorlog zou kunnen zijn. Nooit had ik een virusgerelateerde bijna-globale quarantaine overwogen. Maar de allereerste dag van opsluiting in Frankrijk heeft mijn ergste nachtmerrie als expat en enig kind een klap in het gezicht opgeleverd: mijn moeder, die zelfstandig woont, heeft midden in de nacht een dramatische tuimeling van de trap genomen. Het was de derde keer dit jaar dat ze in het ziekenhuis zou liggen, en de achtste keer sinds mijn man en ik vanuit de VS naar Europa zijn verhuisd nadat ze had aangekondigd dat ze niet meer wilde vliegen, laat staan over de oceaan. Maar als ik terugdenk aan mijn expatleven van achtentwintig jaar, is het pas de derde keer dat ik zo een huiveringwekkende achtbaan van extreme stress heb meegemaakt. De eerste …
Ode aan mijn wonderlijke ouders
Cour du Miracle. Vertaald naar het Engels betekent het ‘Miracle Court’. De legende, een deel van de geschiedenis van Vouvant, wordt verteld sinds het begin van de 18e eeuw. Vandaag deel ik echter mijn eigen, persoonlijke verhaal over het ‘Miracle Court’ en het café dat er zich bevindt: Café Cour du Miracle. Ik ben het oudste kind van de nieuwe eigenaars, Sue en Dean Richards, en 20 oktober 2019 was het acht maanden geleden dat mama en papa uit Perth, West-Australië zijn vertrokken om een nieuw hoofdstuk in Vouvant te beginnen, dus ik denk dat het alleen maar gepast is om te reflecteren over hun beslissing om naar Frankrijk te migreren. Onze familie heeft Perth de afgelopen 26 jaar zijn thuis genoemd, maar of het nu Perth of een andere stad was geweest, omdat we het geluk hebben zo hecht te zijn, kon onze thuis gelijk waar ter wereld zijn …
Steun het Agricultuur Festival in de Vendee
Je bent gewaarschuwd! Grote machines en fascinatie vooruit! We vertellen je graag over hoe en waar je onze lokale boeren en de jonge boerenvereniging van de Vendées kunt steunen. Hun jaarlijkse festival is een van onze top aanbevolen evenementen in de Vendée, of je nu tourist bent of hier woont! We vinden het zelfs niet erg om je te vertellen: we hadden zoveel plezier tijdens de 2018-editie dat we het fotograferen opgaven, zodat we ons volledig konden onderdompelen in deze ervaring!France, land van de landbouw – met meer dan de helft van zijn grondgebied gebruikt voor de landbouw, is Frankrijk verantwoordelijk voor bijna een vijfde van de landbouwinkomsten in Europa (of 1,5% van het Franse bbp). Voor de Franse identiteit is het fokken van vee en het verbouwen van gewassen nu net zo belangrijk als eeuwen geleden. Het koesteren van de smaken van het land (terroir) en de handel die volgt, …