Putain de merde! Zo schrijf ik 2020 van mijn schouders af
De laatste week van het jaar is normaal gesproken een tijd van bezinning voor mij, zoals het waarschijnlijk voor veel mensen over de hele wereld is. Eigenlijk had ik eind 2020 gezworen het dit keer niet te doen. Omdat… waarom toch? Wat was het punt van al die rotzooi nog eens door mijn kop te halen? Wat kan ik nog meer doen dan wat ik al van mezelf had geëist, of in mijn eigen oren schreeuwde, of in een bal lag opgekruld te piekeren? Nu de feestdagen veilig achter de rug zijn en beide voeten stevig in het nieuwe jaar zijn geplant – nu 2021 voor het geval je je afvraagt – is het waarschijnlijk tijd om de traumatische ervaring die 2020 was, van mij af te schrijven en een gevoel voor hoop en zelfs een gevoel voor humor over dit alles te herwinnen. Immers… hebben vele van mijn medemensen …
Uit de regen in de… pandemie
De zon schijnt door mijn raam met uitzicht op het pittoreske middeleeuwse stadje Fontenay-le-Comte. Het warme weer van de zomer is sinds kort voorbij en wordt vervangen door een heldere herfsthemel. Ik ben hier nu een maand en ben op weg om me volledig te integreren in ‘la vie français’. Laat ik me even voorstellen; mijn naam is Liam, ik ben 28 jaar oud en heb, zoals velen van ons, de ietwat moedige beslissing genomen om mijn geboorteland, familie en vrienden, werkzekerheid, huis en kroeg te verlaten, ten gunste van een nieuw leven in de Vendée. Na het afronden van mijn diploma en PGCE in muziek ben ik in dienst getreden als leraar en heb ik lesgegeven op middelbare scholen in Buckinghamshire. Ik leidde koren, luidde klokken, sloot me aan bij een bandje, terwijl ik altijd de gedachte aan een verhuizing naar Frankrijk in het achterhoofd hield voor een latere …
Toerisme en restauratie in een pandemie: wat nu?
Er wordt ons gevraagd om onze gedachten te delen over de vraag of er dit seizoen wel of niet toerisme in de Vendée zal zijn. We vinden het belangrijk om het toerisme en de service industrie in het algemeen te bekijken, want de pandemie zal ongetwijfeld invloed hebben op wat er in ons departement gebeurt. Na de aanslagen van 9/11 werkende voor een grote luchtvaartmaatschappij en aanverwante hotelindustrie, krijg je heel wat ervaring in het ‘overleven’. Het volgende zijn overpeinzingen en logisch denken maar met toepassing van de ernst van een pandemie. 1/Blijft Covid-19 wel? Het antwoord op deze vraag lijkt vrij logisch: zolang de ziekte zich verspreidt en er geen vaccin is om de massa te inoculeren, ja, helaas is Covid-19 een wereldwijde gezondheidscrisis op lange termijn waar we mee te maken hebben of waar we omheen moeten werken. Op 9/11/2001, kwam de wereld tot stilstand in de nasleep …
Expat zijn tijdens het Corona-virus
De laatste jaren heb ik vaak gedacht dat als iets mij van mijn moeder in België zou kunnen weerhouden, het wel eens de Derde Wereldoorlog zou kunnen zijn. Nooit had ik een virusgerelateerde bijna-globale quarantaine overwogen. Maar de allereerste dag van opsluiting in Frankrijk heeft mijn ergste nachtmerrie als expat en enig kind een klap in het gezicht opgeleverd: mijn moeder, die zelfstandig woont, heeft midden in de nacht een dramatische tuimeling van de trap genomen. Het was de derde keer dit jaar dat ze in het ziekenhuis zou liggen, en de achtste keer sinds mijn man en ik vanuit de VS naar Europa zijn verhuisd nadat ze had aangekondigd dat ze niet meer wilde vliegen, laat staan over de oceaan. Maar als ik terugdenk aan mijn expatleven van achtentwintig jaar, is het pas de derde keer dat ik zo een huiveringwekkende achtbaan van extreme stress heb meegemaakt. De eerste …