Er gaat niets boven een pandemie en een 'lock-down' om jezelf te laten genieten van je vroegere reizen. Het is moeilijk te geloven dat het al anderhalf jaar geleden is dat mijn man en ik besloten om een reis naar Frankrijk te maken. Met de kinderen. Ik had mijn zoon Jake (toen 9 jaar oud) thuisonderwijs gegeven en hij heeft wel iets met geografie, geschiedenis, cultuur en reizen. Om deze interesses te stimuleren, begon mijn voormalige collega en goede vriendin Brenda, die nu in Frankrijk woont, hem te schrijven over haar ervaringen en avonturen in het buitenland. Hun correspondentie via brieven en ansichtkaarten wekte Jake's enthousiasme op om zijn nieuwe penvriendin te gaan bezoeken! Na wat planning en research samen met Bren besluiten we om de kinderen kennis te laten maken met het spannende van internationaal reizen.

Terwijl onze familie zich een weg baant door het smalle gangpad van het vliegtuig, mijn peuterdochter Sara's autostoel op sleeptouw, trek ik mijn liefste zuiderlijke glimlach tevoorschijn en zeg: "Excuseer ons" tegen elke passagier die we passeren in de hoop hen te kunnen geruststellen dat ze van mijn kinderen geen last zullen hebben tijdens de 8+ uur durende vlucht van Atlanta, GA naar Parijs, Frankrijk.

Nou, de mal is op. Ik weet dat het enige waar ik me nu aan moet vastklampen mijn hopeloze optimisme is (of is het mijn koppige aandrang?) dat hoewel dit hun eerste vlucht is, mijn kinderen uitstekende reizigers zijn en dat dit allemaal een fluitje van een cent zal zijn.  Het bordje met de veiligheidsgordel is aangestoken en wel, daar gaan we dan!

We komen zonder problemen in Parijs aan.  Onze avonturen beginnen in La Defense in Parijs.  Dit is de belangrijkste zakenwijk van Parijs, compleet met moderne wolkenkrabbers, winkelcentra en La Grande Arche de La Defénse.  Nadat we de trap van La Grande Arche hebben beklommen om aan de basis te staan en ons naar het zuidoosten te keren, realiseer ik me dat we in het verlengde liggen van de Arc de Triomphe, die in het verlengde ligt van de Place de la Concorde, die in het verlengde ligt van het Musée du Louvre.

Zo is ons traject voor de dag vastgelegd!

Gewapend met een overvloed aan advies en zekerheid van mijn vriendin, kiezen we ervoor om dapper het uitgestrekte en complexe metrosysteem van Parijs te navigeren.  Eén ding is zeker: Parijs is een enorme stad.  Als je in New York City bent geweest, begrijp je het misschien wel.  Na het uitstappen bij Arc de Triomphe en even te genieten van de akoestiek van een vioolspeler die meesterlijk speelt in de ondergrondse tunnel, maken we een ontspannen wandeling door de Champs-Elyées.  Na het bewonderen van de hiërogliefen op de Luxor Obelisk op de Place de la Concorde, gaan we terug naar de metro voor een omweggetje naar Cathédrale Notre-Dame.

U herinnert zich wellicht dat de Notre-Dame op 15 april 2019 een verwoestende brand heeft gehad.  We kwamen precies een week later in Parijs aan.  Het is een overweldigend beeld.  De straten rond de kathedraal zijn ongelooflijk mooi.  We wachten een voorjaarsregentje af op de nabije openluchtmarkt waar ik een paar kostbare zeepblikken scoor om mee naar huis te nemen voor vrienden.  Vanaf hier maken we een ritje op de hop-on, hop-off boten op de Seine rivier.  We stoppen bij het Louvre en gaan dan terug op de boot naar de Eiffeltoren waar de kinderen dol zijn op de carrousel.

Het is op dit punt noodzakelijk dat ik vermeld hoezeer mijn zoon een treinliefhebber is. Dit is dus een waar hoogtepunt voor hem en een gedenkwaardige ervaring voor mijn dochter.  Ik heb gekozen voor eersteklas tickets, en dat was het zeker waard.  Tussen de jetlag en onze Nationale Lampoendag door Parijs is de privacy van de eersteklas cabine ideaal voor ons gezin. We kunnen achterover leunen, ontspannen en het Franse platteland langs de reis naar het zuiden bewonderen.

We komen aan in Angers, in de open armen van mijn vriendin, Brenda!  Na het ophalen van onze huurauto volgen we haar en haar man naar de Vendée en de met bomen omzoomde oprit van Manoir de la Baudonniere, het 16e eeuwse landhuis dat zij voor ons verblijf hebben geregeld.  Het landschap is  adembenemend mooi en we worden meteen in de geschiedenis en de cultuur ondergedompeld!

Mijn kinderen worden door Eleanor, de eigenaar van La Baudonniere, opgevangen met chocolade en we krijgen een rondleiding door onze kamer met een kitchenette, een privé-bad en grote ramen met uitzicht op de prachtige tuin.  Ik heb me nog nooit zo thuis gevoeld. Na een beetje te hebben gesetteld, trakteren Brenda en haar man, Price, ons op een diner in een nabijgelegen dorp om ons te laten kennismaken met een traditionele Franse maaltijd, galettes. Dan krijgen we nog meer geschiedenis voorgeschoteld bij de middeleeuwse burchttoren van Bazoges-en-Pareds en de prehistorische begraafplaatsen in de buurt.