View Post

Putain de merde! Zo schrijf ik 2020 van mijn schouders af

De laatste week van het jaar is normaal gesproken een tijd van bezinning voor mij, zoals het waarschijnlijk voor veel mensen over de hele wereld is. Eigenlijk had ik eind 2020 gezworen het dit keer niet te doen. Omdat… waarom toch? Wat was het punt van al die rotzooi nog eens door mijn kop te halen? Wat kan ik nog meer doen dan wat ik al van mezelf had geëist, of in mijn eigen oren schreeuwde, of in een bal lag opgekruld te piekeren? Nu de feestdagen veilig achter de rug zijn en beide voeten stevig in het nieuwe jaar zijn geplant – nu 2021 voor het geval je je afvraagt – is het waarschijnlijk tijd om de traumatische ervaring die 2020 was, van mij af te schrijven en een gevoel voor hoop en zelfs een gevoel voor humor over dit alles te herwinnen. Immers… hebben vele van mijn medemensen …

View Post

Ode aan mijn wonderlijke ouders

Cour du Miracle. Vertaald naar het Engels betekent het ‘Miracle Court’. De legende, een deel van de geschiedenis van Vouvant, wordt verteld sinds het begin van de 18e eeuw. Vandaag deel ik echter mijn eigen, persoonlijke verhaal over het ‘Miracle Court’ en het café dat er zich bevindt: Café Cour du Miracle. Ik ben het oudste kind van de nieuwe eigenaars, Sue en Dean Richards, en 20 oktober 2019 was het acht maanden geleden dat mama en papa uit Perth, West-Australië zijn vertrokken om een nieuw hoofdstuk in Vouvant te beginnen, dus ik denk dat het alleen maar gepast is om te reflecteren over hun beslissing om naar Frankrijk te migreren. Onze familie heeft Perth de afgelopen 26 jaar zijn thuis genoemd, maar of het nu Perth of een andere stad was geweest, omdat we het geluk hebben zo hecht te zijn, kon onze thuis gelijk waar ter wereld zijn …