Geschiedenis –

Het oude Durivum (ook Durinum) was een historisch dorp tussen Bretagne, Anjou en Poitou. In de Romeinse tijd was het wellicht een van de belangrijkste locaties van de regio Bas-Poitou, gelegen op het kruispunt van twee Romeinse "snelwegen" (Viae stratae seu calcatae), de ene vanuit Nantes en Rezé naar Limonum (Poitiers); de andere liep van Angers naar de oceaan bij Ségourie.

Hoewel Durivum in de Romeinse tijd werd gesticht, zijn er bewijzen dat het gebied al veel eerder werd bewoond, met prehistorische overblijfselen zoals de Menhir du Grande Bernerie.

In de 8e eeuw kreeg het dorp een nieuwe naam. Afgeleid van het Latijnse mons acutus, wat 'scherpe berg' betekent, werd het Montaigu. Onder invloed van de Romeinen ontwikkelde het zich tot een commercieel centrum, maar het werd verwoest tijdens de invasies van de Vikingen die de westkust van Frankrijk teisterden.

In de 9e eeuw stond het dorp bekend als Saint-Georges-de-Montaigu. Om zich tegen de aanhoudende invallen van de Vikingen te beschermen, werd op de plaats waar de rivieren de Maine en de L'Asson samenvloeien, een castrum (houten kasteel op een heuvel van aarde) gebouwd, omgeven door een palissademuur.

In de 10e eeuw werd een heer van Montaigu in het dorp gevestigd, maar de eerste heer van Montaigu die werd vermeld (in 1099 - dus in de 11e eeuw) was Maurice I de Montaigu, wiens dochter Agathe trouwde met Brient I de Commequiers, de opvolger van Maurice. Zij kregen drie kinderen, waarvan de oudste, Brient II, in 1174 heer van Montaigu werd. Hij is waarschijnlijk degene die opdracht heeft gegeven tot de bouw van een Romaanse donjon (een vierkante toren met platte torens op elke hoek) en de houten palissade heeft laten vervangen door een brede droge wal.

Nadat de Montagues trouw hadden gezworen aan de Plantagenets, Hendrik II, Richard Leeuwenhart en Jean-sans-Terre, ging de complexe geschiedenis van Montaigu als volgt verder:

• 1203: Marguerite de Montaigu trouwde met Hugues de Thouars.
• 1227: het echtpaar onderwierp zich aan Filips Augustus, die zichzelf de eerste koning van Frankrijk noemde.
• 1229: Hugues de Thouars stierf
• 1235: Marguerite trouwde met de Hertog van Brittany - Pierre de Dreux (Mauclerc).
• 1241: Marguerite de Montaigu stierf, zonder kinderen.
• 1250: neefje Maurice III werd Heer van Montaigu tot aan zijn dood
• 1277: het graafschap werd overgedragen aan de familie Belleville.
• 1328: Jeanne de Belleville, dochter van Maurice IV of Montaigu, huwde Olivier IV of Clisson.
• 1343: Olivier IV werd geëxecuteerd door onthoofding, verdacht van de Engelsen te kiezen in de Honderdjarige Oorlog.
• Het kasteel van Montaigu was toen in handen van de Engelsen
• Uit wraak werd Jeanne een piraat die samen met haar kinderen Franse schepen aanviel. Zij werden verbannen uit het koninkrijk Frankrijk en trokken zich terug in Engeland.
• 1362: Olivier V, nu volwassen, schaarde zich achter de koning van Frankrijk, kreeg zijn bezittingen terug en vocht aan de zijde van Bertrand du Guesclin tegen de Engelsen.
• 1373: Olivier en Bertrand slaagden erin de Engelsen uit Montaigu te verdrijven en Olivier schonk de seigneurie aan zijn zuster Jeanne, die getrouwd was met een Engelse kapitein, Jean Harpedenne.
• 1373: Jean Harpedenne koos de kant van de koning van Frankrijk en werd Jean de Belleville.
• 1433: Jean III, kleinzoon, trouwde met de halfzuster van Karel VII, Marguerite de Valois.
• Louis I de Belleville volgde Jean III op.

Op advies van koning Lodewijk XI versterkte Lodewijk I van Belleville de stad tussen 1464 en 1468 (ter bescherming tegen de Bretons). Een groot stenen kasteel met twaalf torens was verbonden met een grote versterkte stad bestaande uit wallen en drie versterkte poorten. Een droge gracht van 16 meter diep scheidde de versterkte stad van de vesting. La Digue (zie onder) was ook een uniek deel van de strategie van de stad, een dijk waar men staande maar ook met boten kon verdedigen.

De heren van Montaigu bezaten uitgebreide rechterlijke bevoegdheden, waaronder een leger van ridders, maar ook landbeheerders die belastingen inden.

Montaigu groeide uit tot een machtig stadje met een bloeiende gemeenschap van kooplieden en handel. Montaigu was het centrum van het bestuur. De Heren waren ook voorstanders van onderwijs en bouwden heel vooruitkijkend scholen voor onderwijs. Het was een visie die een blijvend positief effect zou hebben op de streek.

In de 16e eeuw beperkte de Franse koning Henri III (wiens ouders Hendrik II van Frankrijk en Catharina de Medici waren) de onafhankelijkheid van de seigneurschappen in het hele land, zo ook in Montaigu, dat een "seneschalty" werd.  In het middeleeuwse Frankrijk was een seneschal een administrateur of koninklijke rentmeester die het hele land bestuurde, maar in de loop der tijden veranderde deze belangrijke taak in een seneschal die fungeerde als opperrechter van de koninklijke hoven in een bepaald gebied. Montaigu omvatte nu een rechtbank en gevangenissen.

In 1793 vond de Slag bij Montaigu plaats. Voor dat verhaal, blijf lezen onder afbeeldingen.

Na de revolutie, rond 1810, verdween de functie van rechtbank en rechtspraak uit het dorp, gebeurtenissen die een deel van zijn invloed op de regio wegnamen, maar dankzij zijn krachtige aanwezigheid en ontwikkeling gedurende de voorgaande eeuwen, en vooral dankzij de vele scholen en hospitaals waar Montaigu bekend om stond, bleef het een belangrijk centrum voor handel, notarissen (advocaten), artsen, familiebedrijven en agrarische ontwikkeling.

Ook nu nog wordt Montaigu gewaardeerd om zijn vele medische diensten, en zijn positie als industriële, commerciële, administratieve en onderwijsgemeenschap. Door een fusie van de gemeenten Boufféré , La Guyonnière , Saint-Georges-de-Montaigu , Saint-Hilaire-de-Loulay en Montaigu, werd de gemeente op 1 januari 2019 Montaigu-Vendée.

Als vierde dichtstbevolkte gemeente van het departement Vendée rust ze tussen La Roche-sur-Yon, Les Sables-d'Olonne en Challans, en voor Les Herbiers en Fontenay-le-Comte.

Lees verder onder de fotos voor de Slag bij Montaigu + dingen te zien en te doen!